Zefirek

Delikatny, ciepły Zefirek

Nad lasami, polami, wiał,

Bujał lekko taflę jeziora,

Czasem dmuchnął, a czasem stał

Kiedyś wskoczył na zielone łąki,

By z kwiatków zdmuchąć biedronki,

Tam zobaczył śliczną Magdalenkę,

I musnął jej powabną sukienkę ,

W rękach niosła żółte dmuchawce,

Zefir rozwiał je niczym latawce,

Rozpłakała się dziewczynka mała,

Bo to ona rozdmuchać je chciała,

Zefir otarł dziewczynce łzy

Przepraszając podarował bzy.