Leży Radek na kanapie
Jęczy, wzdycha, głośno sapie
Trzyma się za szczękę dłońmi
Z bólu z oka łza mu kapie
Nie chciał słuchać mamy rady
Teraz leży cały blady
By uśmierzyć ból, choć trochę
Tato robi mu okłady
A mówiła mama: – Radku
Umyj zęby po obiadku
– Umyj zęby po kolacji-
Słyszał też od swoich dziadków
Ale jemu się nie chciało
Ciągle czasu miał za mało
Nie mył zębów i dlatego
Tak się skończyć to musiało
Jesz za dużo czekolady
– Słyszał od swej siostry Ady
Gdyby zjadał mniej cukierków
Nie leżałby tu dziś blady
Do dentysty regularnie
Też nie chodził, naturalnie
No i zęby się popsuły
Dzisiaj czuje się tak marnie
Kto za dużo je słodyczy,
(To się wszystkich dzieci tyczy)
I nie chodzi do dentysty
Później cierpi, z bólu syczy
