Co się dzieje? Dziwne rzeczy!
Mój Dinozaur głośno ryczy!
Lubię go, więc się spytałem:
„Co się stało?”. Pogłaskałem,
Ostrożnie wziąłem na ręce.
On do mnie tak oto rzecze:
„Pokłóciłem się z Robotem,
Dokuczałem lalkom potem,
Rozsypałem w domu klocki,
Nie przespałem całej nocki.
Wszystkie me ofiary, szczerze
Chcę przeprosić! Mocno wierzę,
Że wygłupy mi wybaczą
I przyjaźnią mnie uraczą.”.
Ja mu tak odpowiedziałem,
Palcem groźnie pokiwałem:
„Nie płacz, tylko idź przeprosić!
Nie ma co lamentów wznosić!”.
Wtem ujrzały moje oczy:
Z wersalki Dinuś zeskoczył.
Na kolanach grzecznie klęczy.
Sumienia wyrzut go męczy.
Zabawki się pogodziły.
Długo razem się bawiły.
Ja się temu przyglądałem…
Nagle,… budzik usłyszałem.
Czy ja spałem, czy ja śniłem?
Teraz już się obudziłem!
A na szafce, tam wysoko,
Dinozaur mi „puścił oko”.
