Pociąg towarowy

Jedzie pociąg: buch, buch, buch!

Ciężko mu się jedzie… uch!

Bo z licznymi wagonami

Ciężko jedzie się torami,

Lecz wciąż jedzie w kłębach pary

I wciąż wiezie w nich towary

I łomoce, i turkoce

Całe dnie i całe noce,

I wciąż ciągnie je jak wół

Z nieprzerwanym zgrzytem kół!

I wciąż jedzie: uch, uch, uch!

Jakby to był zwykły puch,

A nie ciężkie węgla składy,

Którym szyny i podkłady

Prawie już nie dają rady…!

I wciąż ciągnie, i wciąż stęka

Lecz nie męczy go ta męka.

Leje poty nieprzerwane

I wciąż wiezie – niesłychane! –

Oprócz węgla stal i ił…

Skąd ma na to tyle sił?!

Ludzie łapią się za głowy,

Wszak to pociąg towarowy…

I już mogłoby się zdawać,

Że za chwilę będzie stawać,

A tymczasem: buch, buch, buch!

Jeszcze szybciej: uch, uch, uch!

Jeszcze resztki sił wyciska,

Bo już podróż końca bliska.

Już niedługo… wreszcie uff!…

I już wracać można znów!