Plotkary!

Kiedyś plotkareczki cztery,

Miały zamiar niby szczery,

I mówiły! rzuć go Gosia,

Stasiu przecież cię nie kocha.

Widziałyśmy jego z Kasią

Magdaleną oraz z Isią,

To jest chłopak lekkomyślny,

Więc innego sobie wyśnij.

Plotkareczki w kącie stały,

I z łez Gosi ,cicho śmiały

Popatrz! jak się popłakała,

Ręka się jej trzęsie cała.

Żadnej chociaż krzty litości,

Tylko bardzo dużo złości,

Takie żyją cudzym życiem,

I się maja znakomicie.

I tak dalej ją kłamały

Że, już same nie wiedziały,

Co jest prawdą! A co nie,

Czy to było tu! Czy gdzie!

I w tym kłamstwie się turlały,

Aż tak w końcu zaplątały,

Że odplątać się nie mogły,

Nawet modły nie pomogły.

I kulając się, ścieśniały,

Aż z nich powstał kamień mały,

Stasiu z Gosią pogodzeni,

Poszli sobie przytuleni

Gdy plotkary jakieś spotkasz!

Łzy na szczery uśmiech zamień,

No i mocno kopnij w kamień.