Pajączek
Wiersz

Pajączek

Autor: Eliza Rozdoba

Młody pajączek świat chciał odkrywać,

morzem żeglować, góry zdobywać,

zamiast tkać nitkę w swej pajęczynie

osiedlić chciał się w innej krainie.

Nie słuchał rady swego kuzyna :

„Domem pająka jest pajęczyna.”

Wyruszył z domu w pewną niedzielę –

„Wkrótce napiszę, cześć przyjaciele!”

W plecak spakował cały dobytek –

dwa kłębki mocnych, pajęczych nitek

i poszedł wolno po ziarnkach piasku,

pośród źdźbeł trawy mokrych o brzasku.

Zaczął wędrować w pełnym rynsztunku,

wtem ktoś zakrzyknął : „Pająk! Ratunku!”

„Rozdepcz go prędko! Jaki on brzydki!”

„Prędzej! Ucieka! Jest bardzo szybki!”

Straszne zrobiło się zamieszanie,

biegną panowie i mdleją panie,

tak ich przeraził mały pajączek,

który spokojnie dreptał po łączce.

On też przestraszył się głośnych wrzasków,

wraca z powrotem po ziarnkach piasku,

w szerokim świecie nie jest bezpiecznie,

więc chce do domu wrócić koniecznie,

by wieść pajęczy żywot spokojny,

zamiast o życie swe toczyć wojny,

nie znalazł szczęścia w obcej krainie,

cały czas miał je w swej pajęczynie…

UdostępnijFacebookX
Dołącz do dyskusji

Instagram

Instagram has returned empty data. Please authorize your Instagram account in the plugin settings .

Please note

This is a widgetized sidebar area and you can place any widget here, as you would with the classic WordPress sidebar.