Męczy mnie ciekawość z rana:
– Cóż znajdę u Kapitana?
Wisłą dziś na rejs płyniemy.
Sterujemy tam gdzie chcemy.
Nasz Kapitan, tęgi chwat,
Tak mi mówił starszy brat,
Ma w kajucie swojej skarb,
Kilku takich statków wart.
Stąd ciekawość moja taka –
Wejść tam chcę, choć mamy zakaz.
Ta kajuta jest jak Sezam,
Ale klucza do niej nie mam.
W dal nas Wisła wolno niesie.
A widoki? Aż się cieszę!
Brzegi pełne są turystów,
Saren, ptaków… rowerzystów.
Piękne domy nad brzegami,
Łodzie szybkie pod żaglami.
A ja kombinuję struty.
Poznać chcę sekret kajuty.
Znów mijamy piękny ląd…
A Kapitan? Poszedł stąd?
Do kajuty chyba wszedł.
Drzwi są uchylone więc.
Zajrzę. Jak trzeba, przeproszę.
Poznam sekret choć po trosze…
– Wejdź! Zapraszam w me podwoje.
Zobacz! To są książki moje!
