Gdy się wszystko wypełniło, gdy runęły skały,
Aniołowie śpiewać mogli: – Tyś jest Królem Chwały!
Jednak serca Apostołów dzień ów jeszcze trwożył,
Gdy okrutną śmierć ponosił święty Człowiek Boży;
Gdy opuszczał ich na zawsze – tak im się zdawało –
I gdy przyszedł czas pogrzebać Jego święte Ciało
(Jedna tylko Boża Matka pośród owej nocy
Pamiętała, co mówili z dawnych lat prorocy).
Próżne było krzyżowanie – próżny grzech człowieczy:
Już przebacza ludzkie winy Stwórca wszystkich rzeczy!
Już ze śmierci Mu zadanej budzi się o świcie
Jezus Chrystus Zmartwychwstały – świata Odkupiciel!
Odtąd świadkiem Bożych mocy staje się historia,
Byśmy także śpiewać mogli: – Gloria! Gloria! Gloria!
