Chmurki lekkie są jak piórko.
Kto się cieszyć umie chmurką,
Temu wszędzie towarzyszy
Skarb bezcenny błogiej ciszy.
… Lecz wśród chmurek są i takie,
Które z ciszą są na bakier –
Te deszczowe i kłębiaste.
Gdy się zbiorą ponad miastem,
Wówczas dziwne ich oblicze –
Ciemne, groźne, tajemnicze,
Zapowiada frajdę dużą.
Jak uchronić się przed burzą?
Wiem od bardzo mądrych osób,
Że jest na to pewien sposób:
Trzeba tylko wziąć do ręki
Pogodnego nieba błękit;
Promyk słońca chwycić dłonią…
Niech przed deszczem nas osłonią!
Kto je chwyci dłońmi dwiema,
Żadnej chmurki w sercu nie ma.
Skąd się zatem chmurki biorą?
Muszę przyznać to z pokorą:
Tylko Pan od geografii
Wytłumaczyć Wam potrafi…
