Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the really-simple-ssl domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /home/u289902055/domains/urwisow.pl/public_html/wp-includes/functions.php on line 6114

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the wpforms-lite domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /home/u289902055/domains/urwisow.pl/public_html/wp-includes/functions.php on line 6114

Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the wordpress-seo domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /home/u289902055/domains/urwisow.pl/public_html/wp-includes/functions.php on line 6114
Sama w lesie! - tekst - wiersz dla dzieci - urwisow.pl
Sama w lesie!
Wiersz

Sama w lesie!

Autor: Katarzyna Kasperczyk

Mała sarenka rzekła z przekąsem

„Chce być już duża! Niech znikną mi plamki!

Wtedy odejdę spod pieczy mamy

I razem z jeleniem powitam poranki!

Nie chce pić mleka! Chce świeżej trawy!

Liznąć też soli, czasem od święta…

Nie chcę się bawić! Skakać po łące,

tak jak to robią inne koźlęta!”

A Jeleń Rogacz- przywódca stada,

Schylił się nieco i tak do niej gada:

„Skoro już jesteś taka dorosła

To, Młoda Damo, zadaniu sprostaj!

Całą noc sama spróbuj spędzić w lesie!

Bo jak przypowieść prastara niesie

Tej młodej sarnie, której się to uda

i nie będzie straszna dla niej ciemność ani nuda

Tej plamki znikną w ciągu jednej nocy!

Może Tobie uda się rodziców zaskoczyć?

Lecz pamiętaj, Mała, że to nie jest proste!

W lesie rosną jodły, Ostrężyny ostre

I grzyby trujące…

A Szary Zajączek będzie sobie żarty stroić z małej sarny!

Taki to gagatek, choć nie muskularny!”

A sarenka słodko buzie otworzyła

Że znikną jej plamki- już w to uwierzyła…

Kopytka czyściła całe popołudnie

„Ach! Co za przygoda!

W lesie będzie cudnie!”

Tuż przed zmrokiem pobiegła pożegnać się z mamą,

Która rzewnie szlocha:

„Jesteś sarną mała!

Jak sobie poradzisz w lesie ciemnym? Powiedz?

Nie ma na polanie przyjaciółek- owiec!…”

Lecz Mała już jej nie słuchała

i w kierunku lasu na kopytkach gnała!

Chwile rozmawiała z dzięciołem Wojciechem

Którego stukanie odbija się echem.

Zdziwił się on bardzo, wszak dawno nie widział

w lesie samej sarny- toż to jeszcze dzidzia!

Za chwilę spotkała rodzinę jeżyków,

Co jabłka chowali do kolczastych koszyków,

Chciała im dopomóc, ale odmówili,

Chyba jej widokiem też się mocno zdziwili…

Im dalej w las biegnie, tym ciemniej się robi,

Aż tu nagle widzi przeogromne rogi!

Skuliła się cicho pod krzakiem borówki,

tam, gdzie domek mają pracowite mrówki,

Przygląda się rogom, które się zbliżają,

A tu obok krzaczka wyskakuje zając!

Jęknęła cichutko, cała wystraszona,

A szarak trajkocze: „Coś taka zlękniona??

Nie bój się dziecinko,

to Łóś jest- Makary,

Chodź, nie trzęś już bródką, to przyjaciel stary!”

Wyszła więc z ukrycia, lecz nadal się boi…

Chyba coś strasznego się tu będzie kroić!

Cudem tylko nie zemdlała w tej okropnej głuszy

I czekała cierpliwie aż Łoś do niej ruszy.

Lecz… cóż to znaczy?

Nie widzi potwora!

Tylko słabych żartów złośliwego amatora!

To Zając Szaraczek przybrał duże rogi

Chciał ze śmiechem patrzeć, jak ucieka w nogi!

„Prawdę zatem mówił, mój przywódca stada,

że gdy jego spotkam, to biada mi, biada!

Nie chce już być duża!

Boli mnie noga

I groźnie łypie na mnie nawet stonoga!

Strasznie tu zimno! chce iść do domu!

Tego co przeszłam, nie życzę nikomu!

Skoro dorosłość taka jest ciężka

I uważać trzeba na każdym kroku,

To lepiej niech będę ciągle malutka

A mama nie spuszcza ze mnie wzroku!”

Pognała pędem do swej rodziny

Galopem przez las

przez bór

polane…

Wtuliła się mocno w swego tatusia

i ukochaną stęsknioną mamę!

UdostępnijFacebookX
Dołącz do dyskusji

Instagram

Instagram has returned empty data. Please authorize your Instagram account in the plugin settings .

Please note

This is a widgetized sidebar area and you can place any widget here, as you would with the classic WordPress sidebar.