Pewna ryba
Sobie gdyba;
„Pragnę fruwać niczym ptak,
Lecz nie mogę, no bo jak ?
Biegać szybko chcę jak mysz,
Tak jak ona skakać wzwyż”.
W rozważaniach swych na niby,
Przywołała inne ryby,
Urządziła ryb naradę,
Aby prosić je o radę.
Szczupak pierwszy zabrał głos:
„Droga rybo, to twój los!
Przestań gdybać,
Zacznij pływać”.
Leszcz odezwał się na chwilę:
„Ohh!!…” i zrobił karpią minę.
Powiedziała wreszcie płoć:
„Nie myśl i na spacer chodź!”.
Radzą rybie trzy karasie:
„Wyskocz z wody, pewnie da się!”.
Ryba, na brzeg wyskoczyła,
W mysz się nagle przemieniła,
Pobiegała, poskakała,
Do jeziora pić pognała,
Gdy do wody zaglądnęła,
Znów być rybą zapragnęła,
Wielkie jej rozczarowanie,
Ryba myszą pozostanie!
I nauczkę ma dziś srogą,
Że pozostać warto Sobą.
