Uczepił się rzepek pulchnego ogona,
Grubego kocura, słodkiego Puszpona,
Zerkając za siebie wystraszył go łeb,
Na sierści tęczowej najeżył się rzep.
Biegali tak razem lat wiele po świecie,
Rzep gonił Puszpona po całej planecie,
Jak przestał uciekać miast łba ujrzał łepek,
Pomiędzy kłakami uśmiechał się rzepek.
Gdy Puszpon zrozumiał, że bał się przylepka,
Nie rzepa wielkiego lecz małego rzepka,
I pojął to w końcu to przestał się bać,
Żyć zaczął na nowo i począł się śmiać…
