Niech Ojczyznę kocha ten, kto Wolność ceni
Tak jak ci Rodacy, ongiś zjednoczeni,
Co w dwudziestym roku w walce o Warszawę
Sen o wolnej Polsce przemienili w jawę.
Kto Ojczyźnie służy, trudów się nie lęka,
Bo w Różańca szepcie i w Mazurka dźwiękach
Rozpoznaje światło i znajduje siły,
Które w nim umarły lub się tylko tliły.
Umocnieni cnotą jak pradawni woje
W świętej wierze Ojców koją serca swoje
Ci, co wzorem mądrych i minionych wieków
Odczytali w Bogu Prawdę o człowieku.
Tacy właśnie ludzie – muszą wiedzieć dzieci –
Stają się jak świeca, która innym świeci,
Blaskiem swym ożywczym leczy serca bliznę,
Byśmy czcili Boga, Honor i Ojczyznę.
