Choć minęło wieków wiele,
Wszyscy wiemy, że w Kościele
Pewien bogacz tym zasłynął,
Że był świętym biedaczyną.
By przed Bogiem być bogatym,
Nie potrzeba drogiej szaty –
Trzeba serce mieć na dłoni
Dla grzeszników i nicponi,
Dla tych także, co nie wierzą,
Dla maluczkich i dla zwierząt.
Biedaczyna w swej dobroci
Kochał pieska, który psoci;
Oferował przyjaźń bliską
Nawet wilkom i tygryskom,
Bowiem Miłość nic nie traci,
Gdy we wszystkich widzi braci!
… Ten, kto wiarę ma Franciszka,
Choćby biedny był jak myszka,
Żyje tak, jak ludzie prości:
W Prawdzie, Dobru i Miłości.
Teraz zatem – drogie dzieci –
Same sobie odpowiecie
Na niełatwe to pytanie,
Kim są dla nas Franciszkanie…
