Jestem kropelką wody, co w rzece sobie płynie.
Mam dużo energii i z radością żyję.
Jednak coś ostatnio bardzo mnie zmartwiło,
Wszystkim, więc opowiem, co się wydarzyło.
Płynąc w stronę morza dostrzegłam ogrom brudu.
Przepływałam obok śmieci, plam smoły i oleju.
Mijałam po drodze metalowe puszki i butle szklane,
Zużyte opony, różne folie i kalosze stare.
Spotkałam chore ryby i obumarłe rośliny.
Wszystkie moje siostry krople bardzo się martwiły.
Zwierzęta również omijały mnie bardzo spragnione,
Sama byłam struta i marzyłam o czystym domu.
Dopiero, gdy dotarłam do morza, poczułam się lepiej,
Wtedy słońce zaświeciło i uniosło mnie ku niebu.
Frunęłam wraz z innymi kroplami tuż nad ziemią
I widziałam jak ludzie zanieczyszczają i marnotrawią jej piękno.
Śmieci, toksyny i różne odpady,
Trafiały do mej rzeki i ją zatruwały.
Ludzie bezmyślnie zaśmiecali wodę,
Która przecież daje życie i gwarantuje zdrowie.
Tak nie wiele trzeba, by zrozumieć prawdę,
że bez wody życia z pewnością zabraknie.
Przyszłam do Was prosić o wasze wsparcie,
Byście o wodę dbali jak o życie własne.
