Karaluch

Siedzi robal na kanapie ,

Nogą się po głowie drapie,

Myślę głośno ; „To nie mucha,

Mamy w domu karalucha !”

Teraz nawet Święty Boże,

Mej rodzinie nie pomoże,

Bo jak mówi anegtotka,

Zeżre wszystko co napotka;

Chlebek, mięsko, nawet śmieci,

Więc uwaga drogie dzieci !

Wszędobylskie Karaluchy,

Łażą nocą niczym duchy ,

Snują ciała po podłodze,

Zdepczesz, a on już na nodze,

Chciałbyś złapać karaczana,

Rzecz to jednak niesłychana,

Uciekł, schował się pod łóżkiem,

Chrapie sobie, rusza brzuszkiem,

Gdy już przyśniesz do poduchy,

Znowu wyjdą Karaluchy,