Goście w ZOO

Kto dziś przyjdzie do nas, powiedz moja droga.

Jak będzie wyglądał, czy nam się spodoba.

Rozmawiały o tym małpki z gorylami,

Już od rana wypatrując pana z bananami.

Oj znów goście będą i to nie proszeni,

Jakem król tej dżungli, gdzie me zaproszenie.

Ja jestem Leniwcem więc się dziś leniwię,

A ty gości ugość, jesteś tutaj królem.

Ja tam wolę bawić się, niż na ludzi gapić się.

Mi do szczęścia ich nie trzeba, wolę trzymać się z daleka.

To wyznała Tchórzofretka i czmychnęła do dołeczka.

Paw nastroszył piórka swe, w gęstej trawie schował się.

Ptaszki ćwir, ćwierkają, wysoko latają.

O przybyły gościach wciąż opowiadają.

Patrzcie, patrzcie, ilu ludzi chodzi wkoło i się nudzi.

Patrzą stoją, idą znów cóż takiego widzą tu.

Jak, to nie wiesz, rzekła sowa, która była bardzo mądra.

Są tu dla nas by nam miło, mijał czas i szybko płynął.

To zaiste wszech atrakcja, doskonała ludzka praca,

Niczym obraz nie zmącony, sam fakt wiernie przedstawiony.

Ja tam lubię gości miłych, jestem słoniem atrakcyjnym.

Lubię prezentować się i do zdjęć pozować też.

A ja chętnie spaceruję bo mam długie nogi, szyję.

Być żyrafą to jest to, co wyróżnia mnie tu w zoo.

My o ludziach sporo wiemy, bo wciąż z nimi obcujemy.

I nie wiedzą że też sami, są tu dla nas okazami.

Jedni srodze na nas patrzą, inni uśmiech mają w oczach.

Jedni głośno krzyczą, skaczą, podbiegają i tupoczą.

Drudzy dziwne miny mają, jedzą, piją i mlaskają.

Czy to ładnie właśnie jest, przy kimś wciąż objadać się.

Inni cicho, i nie śmiało, w naszą stronę wciąż zerkają.

Bywa także, że żartują i nas ciągle naśladują,

Dziwne głosy jednak mają no i słów naszych nie znają.

Każdy z ludzi inny jest, kolor skóry różni się,

Mają włosy ubarwione, czasem głowy ogolone.

Co do ubrań istne cuda, różne kształty i faktura,

poplątanie z pomieszaniem, aż się w głowach robi zamęt.

To atrakcja widzieć Was, czasem jednak każdy z nas,

Ma ochotę schować się i odpocząć, a Wy nie?