Piał kogucik: kukuryku!
Wstawaj rano, mój chłopczyku. —
A chłopczyk się ze snu budzi,
Patrzy…. dużo chodzi ludzi;
Więc się szybko zrywa z łóżka,
By nie uszedł za leniuszka;
I rzekł: za twe kukuryku
Dziękuję ci koguciku.
„Kurczeczki! Kurczeczki!
Gdzie się rozbiegacie?
Wszystkie zakąteczki
Bez matki zwiedzacie”.
Gdy matkę spostrzegły,
Kurczątka się zbiegły.
Pod skrzydła się skryły
I bezpieczne były.
Dziateczki płynęły, łódeczka się chwiała, Władysławek śpiewał, a Terenia drżała. Nie bój się, rzekł Władyś, Bóg czuwa nad nami: Tam, gdzie strachu niema, nie szukajmy sami. Tak i w życiu ludzkiem łódka się koleba; Śmiało patrzeć w górę i bać się nie...
Często bywamy winni złemu sami.
„Nie gryź, chłopcze – rzekł ojciec – orzechów zębami”.
Chłopczyk na to: „Nic nie szkodzi”.
A teraz bez zębów chodzi.
Były to dwa kotki: Jeden ładny, lecz z szafek wyjadał łakotki, Drugi brzydki, bury, Ale płoszył szczury Powiedzcież mi dzieci, którego wolicie? — Burego! burego! — O, dobrze robicie! Bo ten godzien przychylności, Kto dopełnia powinności; A bardzo...
„Nie rusz Andziu, tego kwiatka,
Róża kole” – rzekła matka.
Andzia mamy nie słuchała,
Ukłuła się i płakała.
Cóż się stało Basi? Jakąż widzę zmianę! Jej nosek napuchnięty, oczki zapłakane, A pod noskiem plasterek. Cóż to wszystko znaczy? Któż niezwykłą spokojność Basi wytłumaczy? Zwyczajnie różne chodzą po ludziach przypadki; Basia nie chciała słuchać...
Nic, kochana siostruniu, toby pięknie było,
Żeby jedno drugiemu koniecznie płaciło!
Przyjm, kochana Maryniu, przyjmij i jedz śmiało,
Mnieby samemu nie smakowało.
Z tobą podzielić tak miło:
Oby więcej na świecie takich dzieci było!
Pan kotek był chory i leżał w łóżeczku, I przyszedł pan doktor: „Jak się masz, koteczku”! — „Źle bardzo…” — i łapkę wyciągnął do niego. Wziął za puls pan doktor poważnie chorego, I dziwy mu prawi: — „Zanadto się jadło, Co gorsza, nie myszki...
Czemu się często myjesz? pytano raz kota. Bo czystość — odpowiedział — jest to piękna cnota. Jakoż, doprawdy, kocina Mył się prawie co godzina; Chętnie mu do pokoju wchodzić pozwalano, Powszechnie go kochano, Doznawał wszelkich pieszczotek: A czemu...
