Nad błękitną, modrą rzeczką,
jaskiniowców jest miasteczko,
w którym co dzień tętni życie,
tak wieczorem jak o świcie.
Ludzie w grotach zamieszkali,
dinozaury hodowali,
w rzekach żyły straszne ryby,
w lasach rosły wielkie grzyby.
Dzieci szkołę swoją miały,
w której uczyć się nie chciały.
Był artysta z Bożej łaski.
jego pismo to obrazki.
Wielkie ptaki tam latały,
węże drzewa oplatały,
dziwny mieszkał naukowiec,
co zbudować chciał wieżowiec.
Żył też jeden co chciał latać,
później gorzko musiał płakać,
bo gdy spadał, huk był taki,
że wypłoszył z miasta ptaki.
Była grupa też muzyków,
których nikt nie znosił krzyków.
Było ślicznie i w sam raz,
dobrze … że tam nie ma nas.
Tekst © Copyright by Leszek Sulima Ciundziewicki
