W garze już bulgoce, zupa się gotuje.
Słychać, że rodzinka do kolacji się szykuje.
(recytować groźnie grubymi glosami)
– Wyjmij teraz ze zmywarki.
– A ty leniwe dziecie, wyrzucisz wreszcie te śmiecie?
– Z psem wyjdź, dobrze Ci radzę,
bo jak ja go wyprowadzę,
to wszystkie twoje rupiecie
wywalę z hukiem na śmiecie
– Oddawaj moje głośniki!
– Młody! dla dobra swego z szacunkiem do brata starszego.
W garze nadal bulgoce, opary dookoła
i nagle rzecz się dzieje nie wesoła
„Hokus pokus, do zupy czarodziejskie ziarna zioła dodaję
Abra kadabra, na waszych oczach cud się teraz staje
kto taką zupę do ust włoży, umysł mu się otworzy,
Zobaczy jasno dobro i zło.
Lecz ziarno zioła zaraz z ust wyjmij precz!
Bo taka jest w nim rzecz, że ziarno zło ze świata przejmuje.
Kto choć jedno ziarno spożyje, ten się jego złem zabije!”
Kolacja zasiadana, zupa z ziołem podana.
Tata ziarno zioła wypluwa i na talerzyk odkłada.
Uff
Mama i synowie zupę wychwalają
i zioło na talerzyk także odkładają.
Uff, uff, uff
Nagle mnóstwo krzyku. To złorzeczy 5 ziaren na talerzyku.
(recytować groźnie cienkimi glosami)
– Wyjmij teraz ze zmywarki.
– A ty leniwe dziecie, wyrzucisz wreszcie te śmiecie?
– Z psem wyjdź, dobrze Ci radzę,
bo jak ja go wyprowadzę,
to wszystkie twoje rupiecie
wywalę z hukiem na śmiecie
– Oddawaj moje głośniki!
– Młody! dla dobra swego z szacunkiem do brata starszego.
Patrzy syn średni na talerzyk na stole, na którym kręcą się ziela
– Niech to jasna Aniela, co się tam dzieje? – pyta z niedowierzaniem
I patrząc na ziela z politowaniem,
trzonkiem od noża ziarna rozgniata
a zły pył na szufelkę zamiata. Pył w kosmos ulata…
Uff
Dziwią się goście, sąsiedzi,
że gdy się teraz tę rodzinkę odwiedzi,
takie słyszy się dialogi:
(recytować ciepło miłymi glosami)
– Czy zrobić Ci kawy mężu drogi?
– Chętnie kochanie, ale najpierw wywieszę pranie.
– Tato, pies wyprowadzony
– Ależ jestem zmęczony!
– Poczekaj, pomogę Ci.
Czy mi się to wszystko śni?
Bajka, marzenie? Dlaczego tak? Czy nie dziwny jest ten świat?
